Everything is possible, even the impossible (Mary Poppins returns, 2018)

Όλα είναι πιθανά, ακόμα και το απίθανο.

 

Ιστορία ταινίας

 

Στο Λονδίνο του 1830, στη συνοικία των κερασιών, στον αριθμό 17, ζει η οικογένεια Banks. Ο Michael Banks με τα 3 παιδιά του, τον John, τον Georgie και την Annabelle. Ο Michael έχει χάσει εδώ και 2 χρόνια τη γυναίκα του, αλλά δίπλα του στέκεται η πάντα μαχόμενη στο πλάι των αδυνάμων αδελφή του Jane και η κυρία που τους βοηθάει στο σπίτι. Ενώ ο Michael είναι καλλιτέχνης ζωγράφος, έχει πιάσει δουλειά στην τράπεζα για να τα βγάζει πέρα. Αλλά χωρίς τη γυναίκα του νιώθει ότι τα κάνει όλα λάθος. Ειδικά τώρα που κινδυνεύει να χάσει και το σπίτι του.  Ευτυχώς, επιστρέφει κοντά του η νταντά που τον μεγάλωσε, η πιο διάσημη νταντά του κόσμου, η Mary Poppins με τη μαγική ομπρέλα της!

 

Everything is possible, even the impossible

 

Τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι ο μπαμπάς τους κινδυνεύει να χάσει το σπίτι. Ο John έχει μια ιδέα για να σώσουν το σπίτι. Να πουλήσουν το μπολ που βρίσκεται πάνω στο τζάκι του δωματίου τους. Η μητέρα τους πάντα τους έλεγε ότι έχει ανεκτίμητη αξία. Περιμένει να βγει η Mary Poppins έξω στο μπαλκόνι, όπου πιάνει κουβέντα με τον φίλο της, το φαναρά Jack, και λέει στα αδέλφια του την ιδέα του. Αλλά τα μικρά παιδιά διαφωνούν μεταξύ τους ενώ κρατούν το μπολ στα χέρια τους και το μπολ πέφτει κάτω. Ένα κομμάτι σπάει. Η Mary Poppins βρίσκει αυτό το κομμάτι και κοιτάζει τα πρόσωπα των παιδιών που είναι γεμάτα απογοήτευση. Τα παιδιά εκφράζουν την πίστη τους ότι το μπολ δεν είναι δυνατόν να ξαναφτιαχτεί. Η Mary Poppins τους λέει τότε με αυτοπεποίθηση ότι “Everything is possible, even the impossible”. Η περιπέτειά τους στη συνέχεια της ταινίας που έχει, ευτυχώς, θετική έκβαση για την οικογένεια Banks εκφράζει ακριβώς αυτή την άποψη, ότι όλα είναι δυνατά να συμβούν, ακόμα και αυτά που θεωρούμε αδύνατον να συμβούν.

 

Ο ήρωας πίσω από τη φράση

 

Η Mary Poppins είναι η νταντά που φέρνει τη φαντασία στη ζωή των παιδιών, γιατί τα παιδιά πιστεύουν ακόμα στη φαντασία. Όπως λέει η Mary Poppins, δυστυχώς, οι μεγάλοι έχουν ξεχάσει.

Στη δική της ματιά, τίποτε δεν είναι αδύνατο, γιατί τίποτε δεν είναι συνηθισμένο .

Ούτε καν η μαγική της ομιλούσα ομπρέλα που τη συνοδεύει παντού.

Στο δικό της κόσμο, άνθρωποι, ζώα, αντικείμενα συμμετέχουν στην πιο μεγάλη περιπέτεια της ζωής για να τα καταφέρουν όλοι μαζί.

Με δύναμη τη φαντασία, την ευρηματικότητα, την αλληλεγγύη και μια γερή αίσθηση δικαίου, όλα είναι πιθανά. Γιατί, όπως μας λέει η Mary Poppins “όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα”.

Ίσως για εμάς τους ενήλικες, αρκεί απλά να θυμηθούμε, πώς βλέπαμε τον κόσμο όταν ήμασταν παιδιά. Όταν πιστεύαμε ακόμα ότι οι ομπρέλες μιλούν και τα πράγματα που σπάνε μπορούν να ξαναγίνουν ένα.

Seize the day. Make your life extraordinary. (Dead Poet Society, 1989)

Άδραξε τη μέρα. Κάνε τη ζωή σου καταπληκτική.

Ιστορία ταινίας

 

Στην αυστηρή αμερικάνικη Ακαδημία Welton γενιές και γενιές έχουν εκπαιδευτεί με τις 4 κλασικές αξίες: Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία & Υπεροχή. Ο καινούριος καθηγητής αγγλικής φιλολογίας John Keating έρχεται να φέρει φρέσκες, νέες αξίες στην τάξη του, που εμπνέουν τους μαθητές του, αλλά δυστυχώς, όχι τους γονείς τους. Σε μια ηλικία που τα παιδιά πρέπει να αποφασίσουν για το μέλλον, ο John Keating τους ζητά να ανακαλύψουν το δικό τους βηματισμό στη ζωή.

 

Seize the day. Make your life extraordinary.

Στο πρώτο μάθημα που έχει ο John Keating με τους μαθητές του, τους ζητάει να τον ακολουθήσουν στο διάδρομο, εκεί που βρίσκονται οι φωτογραφίες των παλιών αποφοίτων, πολλοί από τους οποίους έχουν πεθάνει.

Τους τονίζει ότι και αυτοί υπήρξαν κάποτε φιλόδοξα παιδιά, γεμάτα ζωή, προτού να γίνουν τροφή για τα σκουλήκια.

Τους ζητάει να κοιτάξουν πιο προσεκτικά αυτές τις φωτογραφίες που ίσως δεν τις είχαν προσέξει ποτέ ξανά, να έρθουν πιο κοντά στα πρόσωπα των αποφοίτων  για να μπορέσουν να ακούσουν τις φωνές τους. Την ίδια στιγμή, ο John Keating ψιθυρίζει στα αυτιά των μαθητών του τη φράση “Seize the day. Make your life extraordinary”, που ακούγεται σαν να έρχεται μέσα από τα στόματα των παλιών αποφοίτων ως μήνυμα για τους νέους απόφοιτους.

 

Ο ήρωας πίσω από τη φράση

Ο John Keating είναι ο καθηγητής αγγλικών που αγαπάει πολύ τη δουλειά του, γιατί πιστεύει πραγματικά πως ποίηση είναι πράγματα απλά, καθημερινά, που μπορούν να μας κάνουν να δούμε τη ζωή διαφορετικά.

Αυτό αξιώνει από τους μαθητές του. Να μη σταματούν να βλέπουν τα πράγματα συνεχώς, διαφορετικά, ακόμα και αν χρειαστεί να ανέβουν επάνω στο έδρανο όπως έκανε αυτός. 

Τους ζητάει να δημιουργήσουν τις δικές τους λέξεις, να σκεφτούν αντισυμβατικά, να βρουν το δικό τους βηματισμό στον κόσμο.

Για τον John Keating η ποίηση δεν είναι αδυναμία, αλλά ευαισθησία που γίνεται δύναμη. Άλλωστε, όπως μας λέει “δεν διαβάζουμε ποίηση γιατί είναι χαριτωμένη, αλλά γιατί ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή”.

Ο John Keating είναι ο δάσκαλος που όλοι θα θέλαμε, για να μας εμπνεύσει, να μας βγάλει από τη ζώνη ασφαλείας μας. Μαζί του δεν ξεχνάμε ποτέ το βασικό μάθημα της ζωής: ότι όλη η δύναμη βρίσκεται στο παρόν. Με αυτή τη γνώση βαθιά μέσα μας, αδράχνουμε τη μέρα, κάθε μέρα, και έτσι δημιουργούμε μια ζωή καταπληκτική, μοναδική για εμάς, μια ζωή πάντα φρέσκια, επαναστατική, ευαίσθητη και δυνατή.

Life is like a box of chocolates. You never know what you’re going to get. (Forrest Gump, 1994)

Η ζωή είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα σου τύχει.

Ιστορία ταινίας

 

Ο Forrest Gump είναι ένα άτομο με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Η μαμά του τον ανέθρεψε με τη φιλοσοφία ότι όλοι είναι διαφορετικοί, αλλά ίσοι, άρα δικαιούνται να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες. Παρ’ όλες τις προκαταλήψεις των άλλων, ο Forrest κατάφερε στη ζωή του να παίξει στην Εθνική Ράγκμπι, να τελειώσει το κολλέγιο, να πολεμήσει στο Βιετνάμ, να παρασημοφορηθεί, να συναντήσει τρεις αμερικανούς προέδρους, να παίξει στην Εθνική Πινγκ-Πονγκ, να γίνει καπετάνιος αλιευτικού γαρίδων, να πλουτίσει, μα πάνω από όλα να αγαπήσει και να αποκτήσει τη δική του οικογένεια.

 

Life is like a box of chocolates. You never know what you’re going to get.

 

Στην αρχή της ταινίας ο Forrest Gump κάθεται σε ένα παγκάκι που είναι στάση λεωφορείου. Δίπλα του κάθεται μια μαύρη νέα γυναίκα, που φοράει τη στολή της δουλειάς της και διαβάζει το βιβλίο της, περιμένοντας το λεωφορείο. Ο Forrest βγάζει από τη μικρή βαλίτσα του ένα κουτί σοκολατάκια και προσφέρει στη γυναίκα ενώ της λέει τι του έλεγε η μαμά του, δηλαδή τη φράση “Life is like a box of chocolates. You never know what you’re going to get”. Η γυναίκα δεν παίρνει σοκολατάκι, διαβάζει συγκεντρωμένη το βιβλίο της, αλλά ο Forest απτόητος συνεχίζει να της αφηγείται την ιστορία του, που αποδεικνύει πως δεν έχει σημασία τι θα μας τύχει, αλλά πώς θα το αντιμετωπίσουμε εμείς.

 

Ο ήρωας πίσω από τη φράση

Ο Forrest Gump έχει χαμηλό I.Q. και έτσι για πολλούς είναι ο βλάκας. Όπως λέει, όμως, ο Forrest Gump, ή μάλλον η μαμά του “βλάκας είναι αυτός που κάνει βλακείες”. Όπως μας δείχνουν οι πράξεις του ο Forrest Gump μόνο βλάκας δεν είναι. 

Αντιμετωπίζει τη ζωή με κοινή λογική που αγγίζει τα όρια της ευφυΐας. Είναι ανοιχτός, θα λέγαμε ότι έχει μηδενική αντίσταση σε οποιαδήποτε αλλαγή. Δεν σταματάει να προχωράει ή μάλλον να τρέχει σαν άνεμος προς τη ζωή.

Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα πάντα διακρίνεται από μια απλότητα και μια βαθιά καλοσύνη, που μας κάνει να τον αγαπήσουμε.

Στο τέλος της ταινίας νιώθουμε περήφανοι γι’ αυτόν, όπως θα ένιωθε και η μαμά του.

Γιατί δεν φοβήθηκε να είναι διαφορετικός, γιατί τόλμησε να είναι ο εαυτός του. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο έξυπνο από αυτό.

 

Everything gonna be ok in the end. If it’s not ok, it’s not the end. (The Best Exotic Marigold Hotel, 2011)

Όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Και δεν είναι καλά, δεν είναι ακόμα το τέλος.

Ιστορία ταινίας

 

Ο Sonny κληρονομεί στα περίχωρα της Τζαϊπούρ στην Ινδία ένα σχεδόν ερειπωμένο ξενοδοχείο από τον πατέρα του, που την κάνει πανσιόν για συνταξιούχους. Έχει μεγάλα όνειρα για αυτό το ξενοδοχείο ενώ παλεύει να πείσει τη μητέρα του να δεχτεί την αγαπημένη του Sunaina, ως νύφη.

 

Σε αυτήν την πανσιόν, θα έρθουν Άγγλοι συνταξιούχοι, άνθρωποι με διαφορετικό παρελθόν και με διαφορετικές επιθυμίες για αυτό το ταξίδι. Η συνάντησή τους θα αλλάξει την πορεία ζωής των συνταξιούχων, αλλά και του Sonny.

 

Everything gonna be ok in the end. If it’s not ok, it’s not the end.

Μια από τις αγγλίδες συνταξιούχους, η Jane, απογοητεύεται όταν πηγαίνει μαζί με τον άνδρα της στο ξενοδοχείο του Sonny. Καλεί τον Sonny στη ρεσεψιόν και του ζητάει να την πάει στο ξενοδοχείο που δείχνει το διαφημιστικό φυλλάδιο ενώ τον κατηγορεί ότι έκανε photoshop. O Sonny για να την ηρεμήσει της λέει μια ινδική παραδοσιακή παροιμία που λέει “Everything gonna be ok in the end. If it’s not ok, it’s not the end”. Αυτή η φιλοσοφία θα αποτελεί την ελπίδα του ήρωα σε κάθε ατυχία του, που δεν είναι και λίγες, στη διάρκεια της ταινίας.

 

Ο ήρωας πίσω από τη φράση

Ο Sonny βλέπει τα πράγματα όχι όπως είναι, αλλά όπως τα εύχεται. Δεν σταματάει, όμως, στιγμή να παλεύει για να τα κάνει πραγματικότητα. Νευρικός, άγαρμπος και άτυχος, είναι ιδιαίτερα συμπαθής, γιατί δεν χάνει ποτέ τον ενθουσιασμό του.

Ο ονειροπόλος τρόπος του παρασύρει τους ανθρώπους γύρω του που τελικά επενδύουν σε αυτόν.

Ο Sonny, αν και φαίνεται στιγμές να μην τα βγάζει πέρα, δεν ξεχνάει ποτέ ούτε το στόχο της ανακαίνισης του ξενοδοχείου ούτε τη διεκδίκηση της αγαπημένης του Sunaina.

Το πείσμα του κάνει τα πράγματα να είναι όπως τα εύχεται.

Ο φαινομενικά άτυχος και αδέξιος Sonny δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του, γι’ αυτό τελικά πάνε όλα καλά στο τέλος. Γιατί, φροντίζει ο ίδιος για αυτό.

 

Don’t ever let somebody tell you, you can’t do something, not even me. You got a dream, you gotta to protect it. (The pursuit of happiness, (2006)

Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να σου πει ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Αν έχεις ένα όνειρο, πρέπει να το προστατεύσεις.

Ιστορία ταινίας

 

Ο Chris Gardner ξεκινάει το γάμο του με τη γυναίκα του με ένα όνειρο. Αγοράζουν συσκευές μέτρησης οστικής μάζας, και γεμίζουν το σπίτι τους με αυτούς. Το όνειρο του Chris είναι να τους πουλήσει και έτσι να δημιουργήσει έναν καλό τρόπο ζωής για την οικογένειά του. Όμως, οι μετρητές δεν πωλούνται, τα οικονομικά προβλήματα συσσωρεύονται και όταν ο Chris Gardner μιλάει στη γυναίκα του για το όνειρό του να διεκδικήσει μια θέση χρηματιστή η γυναίκα του δεν πιστεύει σε αυτόν, αντίθετα τον ειρωνεύεται λέγοντάς του ότι μήπως θέλει να γίνει και αστροναύτης. 

 

Ο Chris Gardner δεν σταματάει να πιστεύει και να παλεύει για αυτό το νέο όνειρο, ακόμα και όταν η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, ακόμα και όταν του κάνουν έξωση και μένει με το μικρό του γιο στο δρόμο, ακόμα και όταν χάνει το ένα παπούτσι του και έτσι πηγαίνει στην πρώτη μέρα εκπαίδευσης. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από αληθινή ιστορία. Η λέξη happyness στον τίτλο είναι επίτηδες ανορθόγραφη, με y αντί για i, όπως την έγραψε κάποιος σε έναν τοίχο, κάποιος που δεν ήξερε πώς γράφεται η ευτυχία.

 

Don’t ever let somebody tell you, you can’t do something, not even me. You got a dream, you gotta to protect it.

 

Ο Chris έχει κάνει δώρο στο γιο του για τα γενέθλιά του μια μπάλα του μπάσκετ. Έτσι βρίσκονται σε ένα γήπεδο μπάσκετ και παίζουν οι δυο τους. Ο μικρός δηλώνει ενθουσιασμένος ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει επαγγελματίας και ο Chris του λέει ότι μάλλον θα γίνει παίκτης κάτω του μετρίου, όπως ήταν αυτός, και γι’ αυτό, δεν θέλει ο μικρός να παίζει μπάλα όλη μέρα. 

 

Ο μικρός απογοητευμένος σταματάει να παίζει, βάζει τη μπάλα μέσα στην πλαστική σακούλα και τότε ο πατέρας του του λέει ότι “Don’t ever let somebody tell you, you can’t do something, not even me. You got a dream, you gotta to protect it”.

 

Ο ήρωας πίσω από τη φράση

 

Ο Chris Garner καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας κουβαλάει μια βαριά συσκευή μέτρησης οστικής μάζας, σαν το φανερό φορτίο της φτώχειας του.

Η γυναίκα του δεν πιστεύει στο όνειρό του να διεκδικήσει μια θέση ως χρηματιστής στην εταιρεία Dean Witter, τα πάντα του πάνε στραβά, έρχεται συχνά σε δύσκολη θέση λόγω έλλειψης χρημάτων.

Μα ο Chis Gardner πιστεύει στο όνειρό του και έχει την εμπιστοσύνη του γιου του. Μοιάζει να μη χρειάζεται τίποτε άλλο.

Χάνει το χαμόγελό του μόνο όταν οι άλλοι δεν τον βλέπουν. Επικοινωνιακός, ευγενικός, αποφασιστικός, μαχητής, δίνει έναν αποφασιστικό, αξιοπρεπή αγώνα ζωής για να κερδίσει το όνειρό του και να ζήσει μια καλύτερη ζωή ο ίδιος και ο γιος του. Δεν σταματάει όλη αυτή τη μάχη να την παρουσιάζει σαν περιπέτεια στο γιο του, όπως τότε που τον έπεισε ότι ο σταθμός του μετρό γέμισε δεινόσαυρους και πρέπει να βρουν καταφύγιο στην τουαλέτα, εκεί που επρόκειτο να περάσουν τη νύχτα τους, ελλείψει άλλης στέγης.

Μόλις του ανακοινώνουν την πρόσληψη, ο πρόεδρος της εταιρείας τον ρωτάει αν ήταν τόσο εύκολο όσο φαινόταν, και εκείνος απαντά με ειλικρίνεια, όχι κύριε.

Όταν ο Chris Gardner κατεβαίνει τα σκαλιά της εταιρείας ευτυχισμένος, χειροκροτεί και κλαίει από ευτυχία. Το ίδιο κάνουμε και εμείς μαζί του, που παρακολουθώντας τον αγώνα του, ξέραμε ότι ο δρόμος δεν ήταν εύκολος, αλλά ήταν μονόδρομος προς την επιτυχία.

 

Οι καθημερινοί ήρωες είναι οι αγαπημένοι μας ήρωες

Υπάρχουν πολλοί super ήρωες σε ταινίες, αλλά αυτοί που πραγματικά μας εμπνέουν είναι οι καθημερινοί ήρωες, με τους οποίους μπορούμε να ταυτιστούμε.

Ζούμε μαζί τους τις δύσκολες στιγμές τους, αλλά νιώθουμε ταυτόχρονα το θάρρος τους, την καλοσύνη τους, το πείσμα τους, το μοναδικό τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή, και χαιρόμαστε ιδιαίτερα κάθε φορά που νικούν.

Αυτοί οι ήρωες μέσα από τις φράσεις, τις αξίες και τις πράξεις τους εμπνέουν εμάς τους θεατές να γίνουμε πρωταγωνιστές στη ζωή μας, με happy end. Γιατί, όπως θα έλεγε και ο Sonny, περίπου, αν δεν είναι happy, τότε δεν είναι the end.